Daily Bread(Trahedya)


by : cma

This story is all about our life in the middle of nowhere. Magulo at mahirap...dito sa aking kwento ay ilalahad ko kung paano mabuhay sa gitna kahirapan sa kabukiran namin. Hindi ko alam kung paano ko tatawagin yung buhay na iyon. hindi naman isang kahig-isang tuka...kasi malimit sa isang araw walang makitang pwedeng ibenta para ibili ng bigas. At malimit isang beses lang makatikim ng kanin isang araw.

Malaki man ang aming lupang sinasakahan pero hindi palay ang hanap buhay dito, kundi banana at mga root crops lamang na seasonal naman. Nilagang kamote at gulay ang malimit na pagkain. Ibat ibang luto na nga ang ginagawa para hindi magsawa...pero wala pa ring hihigit sa rice.

Naalala ko ng mga 1988 hangang 1992 problema lagi namin ang bigas, ang pinaka murang bigas na nga ang aming binibili para lang makatikim ng rice. Halos hindi ko rin maintindihan noon kung bakit namin nararanasan ang ganun. Bata pa man ako ramdam ko na ang subrang paghihirap na parang wala ng katapusan.

Sa umaga, paggising namin ng 4am, magluluto na ng almusal bago magpunta sa taniman. May mga araw na hindi kami nakakatikim ng kanin. Ang ginagawa na lang ng tatay ko ay kumukuha ng young coconut (buko) para makain namin. Talagang nakakapanghina ng katawan kapag walang supply ng kanin. Minsan ang isang takal na bigas ay hinahati pa namin para sa dalawang kain. As in makatikim lang talaga ng kanin. Kung minsan naman ay lugaw ang ginagawa ng tatay ko, marami nga kapag lugaw pero nakakapanghina pa rin ng katawan dahil sa mabilis itong matunaw sa tiyan.

May mga panahon na naranasan ko ring manghuli ng isda at yun lang ang pagkain namin. Minsan ay nakikikain na lang ako sa mga may mabuting puso.

Lahat ng mga taong tumulong sa akin ng panahon ng aking kakapusan ay hindi ko nalilimutan, maaring hindi lang ito napapag-usapan pero dito sa puso ko ay nanatili silang aking pinagkakautangan ng loob. Kung wala sila hindi ko rin alam kung ano na ang nangyari sa akin.

MULA sa mga aral na aking natutunan sa bawat karanasang iyun ay naging masinop ako sa bawat bagay na ibinibigay ng Dios. Bawat biyaya ay naging mahalaga. Mula sa isang butil na kanin sa aming hapag-kainin ay mahalaga sa akin.

"Sa bawat paghihirap ay mayroon ding katumbas na kaluwagan, hindi tayo mananatiling mahirap basta kumilos at maniwala tayong magbabago rin ang lahat tungo sa hanahangad natin."

-End-

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Ang Kwento nina Matsing at Pagong

Image
Si Pagong at Si Matsing (Breaktime muna) Sina Pagong at Matsing ay matalik na magkaibigan. Mabait at matulungin si Pagong, subalit si Matsing ay tuso at palabiro. Isang araw sila ay binigyan ni Aling Muning ng isang supot ng pansit. “Halika Matsing, kainin natin ang pansit” nag-aayang sabi ni Pagong “Naku baka panis na yan”sabi ni Matsing “Ang nabuti pa, hayaan mo muna akong kumain n’yan para masiguro natin na walang lason ang pagkain” dagdag pa nito. “Hindi naman amoy panis Matsing at saka hindi naman magbibigay ng panis na pagkain si Aling Muning” sabi ni Pagong “Kahit na, ako muna ang kakain” pagmamatigas ni Matsing Walang nagawa ang kawawang Pagong kundi pagbigyan ang makulit na kaibigan. Naubos ni Matsing ang pansit at walang natira para kay Pagong. “Pasensya ka na kaibigan, napasarap ang kain ko ng pansit kaya wala ng natira. Sa susunod ka na lang kumain” paliwanag ng tusong matsing. Dahil sa likas na mabait at pasensyoso si Pagong, hindi na siya nakipagtalo sa kaibigan. Sa kanil...
Read more

SI BANTAY

SI  BANTAY (Our Guard Dog) story by father jiggs Isang araw matapos ang mahabang paglalakad patungong eskwelahan, at matapos matawid ang 15 tawid na ilog na paliko-liko ay narating ko rin ang school namin. Halos madapa ako sa pagmamadali sa paglalakad dahil malapit ng mag-bell. BACKGROUND: Happy Valley Primary School, yan ang lagi kong nakikita sa tuwing aakyat ako sa halos mahigit 20 steps na hagdang semento pataas, bago ko pa maabot ang hanay ng mga classrooms. Halos mapigtas na ang tsenelas ko sa pagmamadali. Palingon-lingon, nagbabakasakali na may makasabay na school mates ko. Grade-2 na ako noon. Di nagtagal matapos kong makarating sa classroom at makapagpahinga ng kunti ay tumunog na rin ang bell. "Ting...ting...ting..." time na para sa flag ceremony. Naglabasan na ang lahat mula sa classrooms ng 3 kwarto. Maliit lang ang school namin, may kalumaan na. Sementadong pader ang humahati sa bawat rooms. Sa itaas naman ay may mga makakapal na flat bars na ginawang grills....
Read more

LATIGO NG BUHAY

Image
story by father jiggs ---------------------------------------------- Di ko malaman kung paano ko sisimulan ang aking kwento...pero dahil hindi ko pa naiisip  ang mga salitang panimula nito ay mag-iisip muna ako ng mag-iisip.... PAALALA: Ang mga kwentong naisulat ng may akda ay hindi lahat tungkol sa magagandang karanasan lamang. Ito'y  Tumatalakay naman sa pangit na bahagi ng buhay na maaring ang ibang tao ay naranasan din nung kabataan pa nila. Pero sa bandang huli ay may mabuti pa ring leksyon ng karanasan. Di ko pa rin maisip kung bakit nung 5-taong gulang pa lang ako ay pinag-aawayan ako ng nanay at tatay ko. Halimbawa may nagawa akong kasalanan, papaluin ako ng nanay ko...iyak naman ako...kapag narinig ng tatay ko...sasalubungin nya ang nanay ko at aawayin na...dahil ako'y pinalo. Hindi ko maintindihan nun kung ano ang dahilan talaga at kailangang mag-away sila. Wala akong kapatid at walang kapitbahay. Walang kalaro kung ang mga alaga lang naming baka...
Read more